امروز 21 فوریه، از طرف یونسکو بعنوان روز جهانی زبان مادری به منظور کمک به تنوع زبانی و فرهنگی در دنیا نامگذاری شده است. کشور عزیز ما ایران، دارای تنوع اقلیمی، فرهنگی، زبانی و گویشهای مختلف است که مجموع این فرهنگ ها در نهایت به شکل گیری یک کشور واحد تحت نام ایران منجر شده است.

زبان مادری هر منطقه از کشور در بر گیرنده اشعار، ادبیات شفاهی، ضرب المثل‌ها، متل‌ها، داستان‌ها، چیستان‌ها و حتی بازیهای بومی و محلی آن منطقه و در کل فرهنگ آن منطقه است و اگر تک تک این خرده فرهنگ ها دچار آسیب شوند، در نهایت کل فرهنگ و هویت کشور دچار آسیب جدی خواهد شد. زبان فارسی بعنوان زبان رسمی کشور، بعنوان پل ارتباطی میان اقوام و فرهنگ های مختلف، مورد احترام همه مردم کشور بوده و خواهد بود ولی ایرانی زیباست که در آن همه اقوام بتوانند به زبان ها و گویش های خود علاوه بر تکلم، بخوانند و بنویسند.

متاسفانه بسیاری از ما نسبت به زبان مادری خود بی سواد هستیم! بله بی سواد هستیم، چرا که قادر به خواندن و نوشتن به زبان مادری نیستیم و همین یک نکته باعث میشود ما در ثبت، انتقال و انتشار هویت و میراث معنوی خود دچار مشکل شویم که البته این در جای خود فوق العاده مهم و قابل پرداختن است ولی نکته تاسف بار قضیه اینجاست که در حال حاضر در منطقه خلخال خانواده ها از بدو تولد با فرزندان خود به زبان فارسی صحبت می کنند( آنهم با لهجه!) و این یعنی عملا فرزندان خود را از تکلم به زبان مادری خود محروم میکنند. که این فقط به محرومیت از زبان مادری منجر نمی شود و در واقع فرزندان منطقه را از ارتباط با هویت و فرهنگ خود نیز محروم میکند و این یعنی بزرگترین ظلم به فرزندانمان در سنی که قدرت انتخاب ندارند.

والدین گرامی و خانواده های عزیز خلخال، زبان رسمی کشور فارسی است و همه فرزندان بلا استثنا در کوتاهترین زمان ممکن از طرق و کانال های مختلف همچون مدرسه، تلویزیون، ... قادر به یادگیری زبان فارسی به بهترین نحو خواهند شد و از این منظر جای هیچ نگرانی نیست، همچنانکه نسلهای گذشته هم این مسیر را تجربه کرده اند ولی اگر زبان مادری را در بدو کودکی از فرزندان بگیرید، یادگیری این زبان در سال‌های بعد برای آنها مشکل خواهد شد و هیچگاه قادر نخواهند بود خرده لهجه‌های مناطق مختلف را که بعنوان میراث مناطق مختلف است، منتقل کند. زبان مادری را بعنوان گنجینه ارزشمند نیاکان و گذشتگان از نسل کنونی و آینده نگیریم.

صحبت کردن به زبان فارسی را برای خودمان باکلاسی ندانیم. زبان مادری را همچون مادر، عزیز بداریم و آنرا عینا به فرزندان خود منتقل کنیم و در کنار زبان رسمی کشور به حفظ ارزشهای هر دو کمک کنیم.

از معلمان عزیز منطقه خلخال درخواست میکنیم بعنوان پاسداران خط مقدم فرهنگی این منطقه در مدارس، ارزش‌های زبان مادری را برای دانش‌آموزان توضیح دهند و لزوم حفظ آنرا تشریح کنند و صرفا به بخشنامه های دستوری و تبعیض آمیز آموزش پرورش مبنی بر تدریس محض فارسی در مدارس اکتفا نکنند و چه ایرادی دارد برای توضیح و تشریح بسیاری دروس و یادگیری راحت مفاهیم، از زبان مادری استفاده نمایند.

قانون اساسی کشورمان نیز با احترام به زبان‌ها و گویش های مختلف کشورمان در اصل 15 خود‏، تدریس و آموزش به زبان مادری را به رسمیت می شناسد و متاسفانه در طی سالیان مختلف ما شاهد کوتاهی در اجرای این قوانین در کشور بوده ایم که امیدواریم خود مردم فهیم ما منتظر مجریان قانون نباشند و برای حفظ ارزشها و جایگاه زبان مادری بکوشند.

اصل 15 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران : زبان و خط رسمی و مشترک مردم ایران فارسی است. اسناد و مکاتبات و متون رسمی و کتب درسی باید با این زبان و خط باشد ولی استفاده از زبانهای محلی و قومی در مطبوعات و رسانه‌های گروهی و تدریس ادبیات آنها در مدارس، در کنار زبان فارسی آزاد است.